HOE WORDT GEHARD GLAS GEMAAKT?

Gehard glas is ongeveer vier keer sterker dan "gewoon" of gehard glas. En in tegenstelling tot gehard glas, dat bij breuk in scherpe scherven kan uiteenvallen, valt gehard glas uiteen in kleine, relatief ongevaarlijke stukjes. Gehard glas wordt dan ook gebruikt in omgevingen waar de veiligheid van mensen een probleem is. Toepassingen zijn onder andere zij- en achterruiten van voertuigen, toegangsdeuren, douche- en badcabines, squashbanen, tuinmeubilair, magnetrons en dakramen.

Om glas voor te bereiden op het hardingsproces, moet het eerst op de gewenste maat worden gesneden. (Sterktevermindering of productfalen kan optreden als er na de warmtebehandeling nog bewerkingen plaatsvinden, zoals etsen of kanten.) Vervolgens wordt het glas onderzocht op onvolkomenheden die bij elke stap van het hardingsproces breuk kunnen veroorzaken. Een schuurmiddel, zoals schuurpapier, verwijdert scherpe randen van het glas, waarna het wordt gewassen.
ADVERTENTIE

Vervolgens ondergaat het glas een warmtebehandelingsproces waarbij het door een temperoven gaat, hetzij batchgewijs, hetzij continu. De oven verhit het glas tot een temperatuur van meer dan 600 graden Celsius. (De industriestandaard is 620 graden Celsius.) Vervolgens ondergaat het glas een hogedrukkoelproces, genaamd "quenching". Tijdens dit proces, dat slechts enkele seconden duurt, blaast hogedruklucht vanuit een reeks spuitmondjes in verschillende posities over het glasoppervlak. Door het afschrikken koelen de buitenste oppervlakken van het glas veel sneller af dan het midden. Terwijl het midden van het glas afkoelt, probeert het zich terug te trekken van de buitenste oppervlakken. Hierdoor blijft het midden onder spanning staan ​​en komen de buitenste oppervlakken onder druk te staan, wat gehard glas zijn sterkte geeft.

Glas onder spanning breekt ongeveer vijf keer zo gemakkelijk als onder druk. Gegloeid glas breekt bij een druk van 6.000 pond per vierkante inch (psi). Gehard glas moet volgens federale specificaties een oppervlaktedruk hebben van 10.000 psi of meer; het breekt over het algemeen bij ongeveer 24.000 psi.

Een andere manier om gehard glas te maken is chemisch temperen, waarbij verschillende chemicaliën ionen uitwisselen op het glasoppervlak om compressie te creëren. Omdat deze methode echter veel duurder is dan het gebruik van temperovens en afschrikken, wordt deze niet veel toegepast.